Otto V "Długi" Ballenstedt Askańczyk (urodzony około 1246 roku, zmarł [z 23 na 24] sierpnia 1299 roku) herb
Syn Ottona III "Pobożnego" Ballenstedt Askańczyka, margrabiego brandenburskiego na Salzwedel i Bożeny Przemyślid, córki Wacława I Przemyślida, króla Czech.
Margrabia brandenburski na Salzwedel od 9 października 1267 roku do 1299 roku, regent (wikariusz) Czech od 26 sierpnia 1278 roku do 25 maja 1283 roku, hrabia Hennebergu-Coburg i Schmalkalden od 4 lutego 1291 roku do [23/24] sierpnia 1299 roku.
W Freyburg, 22 października 1268 roku poślubił Judytę Popponen-Robertyng zu Henneberg-Coburg (urodzona około 1250 roku, zmarła około 13 września między 1295 a 1327 roku), dziedziczka hrabstwa Hennebergu-Coburg i Schmalkalden, córkę Hermana I Popponen-Robertyng zu Henneberg-Coburg, hrabiego zu Heldburg, Strauf, Steinach, Kalenberg, Irmelshausen, Kissen, hrabiego połowy Schweinfurth oraz Münnerstadt i Margaret Gerolfing of Holland, córki Florisa IV Gerolfing, hrabiego of Holland i Zélande.
Był drugim synem margrabiego z Salzwedel Ottona III i jego żony Bożeny, córki króla Czech Wacława I. Przydomek zawdzięczał wysokiemu wzrostowi. Na świat przyszedł około 1246 roku i tak jak starszy brat Jan III przebywał głównie na dworze praskim. Po śmierci ojca w 1267 roku wraz ze starszym bratem Janem III (wkrótce zmarłym) oraz młodszymi Albrechtem III (alternatywnie ten drugi został koregentem braci w 1268-1269) i Ottonem VI "Małym" objął rządy w salzwedelskiej części Marchii Brandenburskiej wraz z Łużycami Górnymi jako lennem czeskim. Tytuł margrabiowski bracia dzielili także z trzema kuzynami ze Stendal. W 1272 roku dokonał podziału kraju z młodszymi braćmi.
Otto był blisko związany z Czechami (za sprawą pokrewieństwa z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II - Otto był jego siostrzeńcem) i w większym stopniu zajmował się sprawami tamtejszymi, niż swoim własnym krajem. W 1271 roku uczestniczył w czeskiej wyprawie na Węgry, wspierał też króla czeskiego w jego sporze z Rudolfem I Habsburgiem - w 1278 roku wziął udział w bitwie pod Suchymi Krutami, w której Ottokar zginął. W 1278 roku, na rozkaz króla rzymsko-niemieckiego Rudolfa I, został wyznaczony zarządcą Czech oraz opiekunem małoletniego króla Wacława II, którego zabrał na swój dwór. Przemyślida wynagrodził Ottona zrzeczeniem się zwierzchnictwa lennego nad Łużycami Górnymi, odtąd już bez ograniczeń należących do Brandenburgii. W 1279 roku zawarł układ z Rudolfem Habsburgiem, zrzekając się w imieniu Wacława zdobytych przez Ottokara Austrii, Styrii i Karyntii oraz oddając mu na pięć lat Morawy, a sobie gwarantując regencję w Czechach. Wywiózł wówczas młodego władcę do Brandenburgii. W 1280 roku Otto V i Albrecht III dopuścili do współrządów najmłodszego z braci, Ottona VI, ten jednak w 1286 roku wstąpił do zakonu.
Rządy Ottona w Czechach nie były zbyt szczęśliwe dla tego kraju - wśród ludności narastała niechęć wobec regenta oskarżanego o okrucieństwo, jak również wobec cudzoziemców (głównie Niemców), którymi się otaczał. Z rządów zrezygnował na rzecz matki Wacława w 1283 roku w zamian za wysokie odszkodowanie. Do Pragi wrócił wówczas Wacław.
Po śmierci Rudolfa Habsburga w 1291 roku jako głowa ottońskiej linii brandenburskich Askańczyków uczestniczył w elekcji nowego króla niemieckiego. Wdał się przy tym w spór o skorzystanie z praw elektorskich należnych władcom Brandenburgii ze swym kuzynem ze stendalskiej gałęzi dynastii, Ottonem IV "ze Strzałą", który przewodził młodszej linii rodu. Otto "Długi" popierał wówczas Adolfa z Nassau, a Otto "ze Strzałą" należał do partii habsburskiej.
Niektóre źródła podają iż pierszą żoną Ottona była córka Przemysła I księcia Wielkopolski, Katarzyna, jednakże nie ma pewności, gdyż książę Przemysł I nie posiadał o tym imieni córki. Nąstepną żoną Ottona była Judyta (Jutta) z Hennebergu. Dzięki temu małżeństwu, po śmierci brata żony, Ottonowi przypadła część hrabstwa Hennebergu oraz Koburg. Spośród dzieci przeżył go tylko jeden syn i trzy córki.
Prawdopodobnie chorował na trąd i to on stał się przyczyną jego przedwczesnej śmierci, która nastąpiła 23 lipca (z 23 na 24 sierpnia) 1298 lub 1299 roku. Spoczął w klasztorze cysterskim w Lehninie w Ziemi Suchej (Zauche).
Żródła:
Otto V Długi w "WikipediA"
"WŁADCY BRANDENBURGII I PRUS - Genealogia"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Otto V, margrave de Brandemburgo w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
OTTO [V] w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Otto (V.) (Brandenburg) w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Otto V. (Markgraf von Brandenburg) w "WICISOURCE"
27-02-2021
29-11-2020
26-02-2020